rob van de brand
niels duffhues
mario fraaye
daan stuyven
rudy trouvé

trash (vs. ylt)
lonelyness
imitation
hotelrooms & funeral cars
lovers and place
telephone calls
give & take
3 times
down
alone
stained glass
freak
lost souls
dishes
accident
crawling to target #2

Rudy looked very tensed for this performance. The crowd should've made him feel more comfortable though. 'I'm gonna play mostly quiet and intimistic songs tonight' was followed by a 'So now all of you shut the fuck up!' by someone in the audience. How caring.
Rudy played several covers by Kiss my Jazz and Gore Slut. Somewhere near the end, Rudy says 'this is another cover from Gore Slut', with a witty reply from audience; 'wow- that really must be a cool band!'. It was a cosy performance in all, and Rudy played most of the songs without any noteable problems. Most of the new songs Rudy played will be on the new Gore Slut album. They sounded nice to me, but undoubtedly they'll sound different once properly recorded with the noisy, electric guitars of the rest of the band.

review from Oor magazine march 2001.

Een mooi initiatief. Vijf solo optredens. Vijf keer één man met een gitaar en zijn liedjes. Dappere muzikanten die zich kwetsbaar op durven te stellen, zonder de steun van een band, niets dan de naakte waarheid. ROB VAN DE BRAND, zanger/gitarist van Suimasen, doet het gewoonlijk alleen in de slaapkamer. Fluisterzingend doet hij soms aan Elliott Smith denken. Zijn technisch zeer knappe gitaarspel is erg dynamisch en expressief. Riffs met statements, dat is het eigenlijk. Knap dat hij met minimale middelen de composities ook zonder de decibellen net zo spannend weet te houden. DUFFHUES, Niels van Voren en lid van Enos en Blimey, is solo een geval apart. Na zijn a capella begin, een moordballad uit het wilde westen van Den Bosch, toont zich een man met vele gezichten; de ene nog donkerder dan de andere. Met zijn elektrische gitaar, piano en gifzwarte humor (spaghetti is voor hem bloed met confetti) weet hij ondanks zijn eigen smoel ook beurtelings Nick Cave, Leonard Cohen, Tom Waits en Blixa Bargeld in gedachten te roepen. Niet door het bruuske gebruik van staal in een soort hoorspel voor piano, microfoon, metaal en voorhamer, maar vanwege het feit dat hij evenals Bargeld techniek niet als doel stelt, maar hooguit als middel ziet om zijn gevoelens te uiten. Duffhues is een zeer bijzonder talent; kijk in Maart uit naar zijn debuutalbum Piranesi's Rome! MARIO FRAAYE kennen enkelen nog als de zingende drummer van wijlen de nozems. Hij lijkt de puch ontgroeid en heeft inmiddels een Fiat Panda. Fraaye is de meest traditionele singer-songwriter van de avond. Na een aantal popsongs die ook met band hadden gekund, gaat ook hij de diepte in. Zijn zeer melodieuze zanglijnen blijven echter zijn popachtergrond verraden. Het meeste indruk maakt de set van Antwerpenaar DAAN STUYVEN. In zijn eentje legt hij de hele werkwijze van Dead Man Ray volledig bloot. Stuyven creeert in zijn no-time perfecte gitaarloops als basis van zijn songs. Daaroverheen legt hij naadloos en foutloos een basloop en kan verder naar hartelust soleren, de melodielijnen inzingen en ook die weer bewerken. Ook de liedjes zijn prachtig. Weemoed verpakt in prachtige, laag voor laag opgebouwde songs. Het publiek is met stomheid geslagen. "Ja, er gebeuren rare dingen op dit podium. Maar dat ligt aan het apparaat naast me. Het is als een goede vriend hij doet me iedere keer na." Met recht een one-man-band. Zijn collega uit Dead Man Ray, RUDY TROUVE, is technisch minder onderlegd. Maar hij weet het publiek op een andere manier te raken. Met zijn niet zelden op het randje balancerende, breekbare stem in grotendeels zeer introverte songs, die vaak afkomstig zijn van de nieuwe cd van gore slut of goed verborgen waren op een of ander album van wijlen kiss my jazz. Soms roept zijn puurheid de beginperiode van Velvet Underground in herinnering, de song Imitation doet volgens Rudy denken aan iets van Wire. Solo optreden is voor hem een wandeling op een slap koord met slappe snaren. Spannend slot van een mooie avond!