sharko
gore slut

concert review stolen from muziekkrant.com.

Een beetje zonde is het maar ondergetekende had hen nog nooit mogen aanschouwen in tegenstelling tot dEUS, Zita Swoon, Dead Man Ray en het helaas ter ziele gegane Kiss My Jazz. In de Cactus Club zou het dan eindelijk zover zijn. Eerst mochten we kennismaken met het Waalse voorprogramma Sharko dat in het begin veelbelovend leek: "Ik ben David, ik kan slecht Nederlands… maar ik ben sexy", kondigde de frontman zich aan waarna hij op sympathiek klungelige wijze een inleidend lied inzette. Sympathiek klungelig is helaas slechts vijf minuten leuk and that's the joke over. De rest van het optreden bleef de groep helaas verder ploeteren en toen hij een stadionrockspelletje inzette met de weinigen die de weg hadden gevonden (" de linkse kant doet … en de rechte (sic) …", besloten we helemaal achteraan aan een tafeltje te zitten tot het voorbij was. De gedachte dat er zich ongeveer anderhalve kilometer daarvandaan, in De Werf, een vermoedelijk sterk optreden van Ten Tamarre afspeelde, verbeterde het allemaal niet… Sharko is nochtans absoluut geen slechte groep. Ze hebben heel wat originele ideeën en de wil is er om overtuigend te zijn maar het ontbreekt hen aan iets (songs?) om te beklijven. Heel even, toen een stuk van "Clint Eastwood" van Gorillaz in een song zat, leek dat ook te lukken.

De eerste tonen van Rudy Trouvé en de zijnen maakten het niveauverschil meteen duidelijk. Het recente "Mountain" is inderdaad een dijk van een song die rustig begint maar geleidelijk luider wordt en als een lawine op je afkomt. Het gros van de playlist zou trouwens uit de nieuwe cd "Girl & Turtles" komen: "Moon", "Turtles", "Stop", … allemaal sterke songs ook al kwam de groep soms wat routineus over. Dat had misschien te maken met een akelig zieke bassist Jacki Billet die al in leukere omstandigheden moet hebben gespeeld. Bijzonder mooi waren "Inch" en zeer zeker "Freak" dat Trouvé terecht vergeleek met het werk van Dinosaur Jr. Trouvé kon het voorts niet laten enkele heilige huisjes aan te trappen, liefst twee tegelijk: "Dit nummer is heel oud, uit 1302, van Lais en het heet 'Drinkt eens uit uw theepot'." Gore Slut getuigt van een pak podiumervaring - de grens tussen routine en ervaring is misschien wel flinterdun - en verdiende alleszins een veel grotere ebn veel enthousiastere opkomst en de groep had er toch zin in om achteraf te bissen met "Crawling to target 2" en een brok improvisatie als uitsmijter. Wij hadden er alvast geen spijt van.

OV