Report copied from a (now offline) page on the Orange Music website.

Normaal vinden we iemand die, vanachter een stoere zonnebril, half hijgend, half grommend het publiek begroet maar een aansteller, maar voor Daan Stuyven willen we graag een uitzondering maken: hoe hij Dead Man Ray een gezicht gaf vandaag, zoals hij met zijn zwoele stem en zijn slungelige lijf het publiek bespeelde, dat noemen we klasse, overgoten met een dikke laag charisma. "Allemaal goed en wel," hoor ik de nuchtere lezer al denken, "maar hoe zat het nu met de muziek?" Daar kunnen we kort over wezen: de muziek was schitterend - de sound zat goed, de groep speelde strak en had er duidelijk zin in. Want Dead Man Ray is meer dan Daan Stuyven alleen: de briljante muzikanten Rudy Trouvé en Elko Blijweert zorgden voor bloedmooi gitaarspel, bijwijlen snoeihard en toch subtiel. 

Een eerste hoogtepunt was er al met "Tunnels": "nu een liedje over tunnels - het heet tunnels", gromde Stuyven, daarmee de toon zettend voor de rest van de set, waarna het nummer in al zijn dreigende glorie losbarstte. Toen al werd duidelijk dat de speciale voorbereiding van Dead Man Ray op dit concert (maar drie optredens in ons land sinds de release van de nieuwe cd) zijn vruchten had afgeworpen: Stuyven stond op springen, en al bij de aankondiging van het derde nummer, "Toothpaste" ("een liedje over tandpasta", wat dacht u anders), volgde het publiek zijn voorbeeld. 

Eigenlijk ging het snel van het ene hoogtepunt naar het andere: de nieuwe nummers bleken live nog meer kracht te hebben dan op plaat, terwijl hun iele soundscapes wonderwel bewaard bleven op het podium van de piramidetent - enkel de eerste 30 seconden van het magistrale, lagzaam openbloeiende "Brenner" werden ontsierd door een slechte geluidsbalans, maar de overige zes minuten zorgden voor een gelukzalige verdoving, zodat we dat vrijwel onmiddellijk vergaten. Ook hits als "Chemical" kwamen goed uit de verf, maar het was toch het nieuwe werk dat het meest bijbleef, zoals het beklemmende "Woods" en natuurlijk de keiharde technobeat van het op luid gejoel en wild dansen onthaalde "Thèque". 

Pearl Jam komt niet, dat is waar, maar wie er deze middag bij was in de piramidetent kan toch voldaan terugblikken op deze T/W. Grote klasse. (DH)